ഉദയം

പകൽ വിരിഞ്ഞ പിച്ചകപൂക്കളിൻ മധുരമാം

പരിമളലഹരിയിലുന്മത്തയായ ലോലലാവണ്യമേ

ഉഴലുമവനിതൻ മാറത്തു വീണുരുകിയൊഴുകി

പടരുന്ന രതിരസതരളശ്യാമവർണ സൗന്ദര്യമേ

ഏകാന്തമാം നിൻ മൂകയാമങ്ങളിൽ നിന്മടിയിൽ

തലചായ്ചു കനിയാത്ത നിദ്രയെ കാത്തിരുന്നീടവേ

ഹൃദയത്തിൽ നിശ്ശബ്ദമായ് തുറന്നുപോകുന്നു

ഇരുട്ടിലാണ്ടുപോയ രഹസ്യമാം നിലവറകൾ

നീരറ്റ കണ്ണുകൾ കരയാൻ വെമ്പിടുമ്പോഴും

വിറയാർന്ന ചുണ്ടുകളിൽ വിരിയുന്നൊരു പുഞ്ചിരി

രജനിയെ പ്രേമിച്ച ശശാങ്ക നിൻ പ്രേമം നിരർഥം

ക്ഷണിതമീ രജനി, ഹന്ത ക്ഷണിതമീ പ്രേമവും

ക്ഷണിതമീ പ്രപഞ്ചം, ക്ഷണിതമീ മർത്യജന്മം