വിശക്കുന്നെനിയ്ക്കു!

വിശക്കുന്നെനിയ്ക്കു! പറയാനഭിമാനമനുവദിച്ചില്ല

കരിയുന്ന വയറുമെന്നല്ല വരളുന്ന ചുണ്ടുകളെരിയുന്ന

മാനസം, കരയാൻ കൊതിയ്ക്കുന്ന നീരറ്റ കണ്ണുകൾ

ഉള്ളിൽ തിളയ്ക്കുന്ന ഗദ്ഗദം, രോഷവും ദാഹവും

മുന്നിൽ മുരടിച്ച സ്വപ്നങ്ങൾ മൂകമായ് തേങ്ങിടും

വർജ്ജിത മനുഷ്യർതൻ ചെറ്റക്കുടിലുകൾ

ആത്മാവുപോലുമെരിഞ്ഞടങ്ങി സ്വന്തമാം

വിഴുപ്പിൽ വീണു നിത്യദാരിദ്ര്യത്തിലുഴലുന്ന

മനുഷ്യരൂപങ്ങൾ, വിശപ്പടക്കാൻ കഴിയാതെ

മദ്യാഗ്നികൊണ്ടുദരം കരിയ്ക്കുന്നവർ, രോഗികൾ

ശുഷ്കശീർണ്ണമാം ദുഗ്ധരഹിതമാം മുലകളിൽ

ഒരു തുള്ളി പാലിരക്കുന്ന പിഞ്ചുപൈതങ്ങളും

പ്രസവിച്ചുവെന്ന തെറ്റിന്നു ജീവിതകാലം മുഴുവനും

പ്രാണവേദനയുമായ് തെണ്ടുമമ്മമാരും, രാത്രിയിൽ

രതിമൂർഛതൻ സുഖം തേടി അഛനായ്ത്തീർന്നു തൻ

കടമകൾ കുപ്പയിലേയ്ക്കു വലിച്ചെറിഞ്ഞ പിശാചുക്കളും

ഒരു റൊട്ടിക്കുവേണ്ടിയെന്മുന്നിൽ കരഞ്ഞിടുന്ന

വിശന്നുവരണ്ടുണങ്ങിയ പിഞ്ചുപൈതലിൻ കണ്ണുകളും

വിശക്കുന്നെനിയ്ക്കു! പറയുവാനവില്ലെനിയ്ക്കൊരിയ്ക്കലും

പറയില്ല ഞാൻ! ഹന്ത ദൈവമേ എവിടെ നിൻ കരുണ

--------------------സുരേന്ദ്രൻ--------------------

http://surenpillai.wordpress.com/